Τι γίνονται οι σταθμοί όταν τα τραίνα δεν σταματούν σ' αυτούς, πια;

Τι γίνονται οι σταθμοί όταν τα τραίνα δεν σταματούν σ' αυτούς, πια;
Μιλάνε με τις ράγες, με τα δέντρα;
Τα νέα των επιβατών... δεν τα μαθαίνουν πια... Τσιγάρο δεν θα στρίψει ο νευρικός νέος που βιάζεται να δει το μέλλον του. Η κοπέλλα δεν θα πάει ν' αγοράσει μονάδες για το κινητό της για να μιλήσει με τον δικό της... Κι ο μικρός δεν θα ζητήσει παγωτό απ' τον πατέρα... πια...

Τι γίνονται οι σταθμοί όταν τα τραίνα δεν σταματούν σ' αυτούς... πια;

ΣΤΑΘΜΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ

Lamprini T.

Δεν χρειάστηκε πολύ για να απλώσω ρίζες

Δεν χρειάστηκε πολύ για να απλώσω ρίζες
Με τις βροχές του Χειμώνα και της Άνοιξης μεγάλωσα ανάμεσα στα άλλα ανθάκια, Τ' αδελφάκια μου...
Τα λευκά μου πέταλα γινόντουσαν διάφανα στον ήλιο και σκεφτόμουν ότι αυτό θάτανε η... Ευτυχία... που λένε οι άνθρωποι
Ώσπου ήρθε ένα χέρι και μ' έκοψε... Ένα απαλό, γυναικείο χέρι... με ξερίζωσε... Και είπα αυτό είναι το τέλος...
Ώσπου βρέθηκα εδώ
Ανάμεσα στ' άλλα ανθάκια, τ' αδελφάκια μου... στην κορφή του επιταφίου... Στην κορφή του κόσμου... Και τότε είπα... ΑΥΤΟ είναι... η Ε Υ Τ Υ Χ Ι Ά κι έσβησα απαλά... κοντά Του...

Επιτάφιος

Lamprini T.

η άμαξα περιμένει την σταχτοπούτα,

η άμαξα περιμένει την σταχτοπούτα, η σταχτοπούτα τον πρίγκηπα, ο πρίγκηπας την μελλοντική σύζυγό του..
και ζήσαν αυτοί καλά...

Ξεμύτισα για να φάω... δεν μπόρεσα όμως

Ξεμύτισα για να φάω... δεν μπόρεσα όμως, κάποιος, κάτι με κρατούσε πίσω... Κοίταξα και είδα ότι ήμουν, απλώς, ένα μάρμαρο... Δεν ήμουνα αληθινός... κι όμως.... είχα ξεμυτίσει.... για να φάω...

λιοντάρι από μάρμαρο... 

παιδί μου, δεν σου πηγαίνει η Αυστραλία,

παιδί μου, δεν σου πηγαίνει η Αυστραλία, ούτε η Γερμανία

δεν είσαι εσύ όταν πηγαίνεις στην Νέα Ζηλανδία... 

Η μορφή σου ομορφαίνει, μόνον... όταν είσαι στην πατρίδα σου

είσαι αυτός που είσαι με τους φίλους σου

κι όχι με τους γείτονες, που δεν γνωρίζεις ούτε τα τραγούδια τους... 

ούτε τους χορούς, ούτε τους αναστεναγμούς ... τους... 

παιδί μου, γλυκό μου παιδί... .., παιδί μας...

Στην Αυστραλία, με φόντο την Όπερα του Σύδνεϋ

Lalio

Μην νομίζεις ότι δεν σε ξέρω

Μην νομίζεις ότι δεν σε ξέρω
Σού αρέσει η τέχνη κι ήρθες να με δεις
Κάποτε έτρεχα έπαιζα γέλαγα
Τώρα με βλέπεις ακίνητη μέσα από ένα κάδρο... Πλησίασε
Όλα καλά...

Σε λίγο θα με ξεχάσεις...
 Θα βρεις άλλον πίνακα
να... θαυμάσεις...

🎨 “Le Jardin de Maurecourt [Garden of Maurecourt]” (1884)