Κυριακή 2 Αυγούστου 2020

Τους έβλεπα που παίζανε



Τους έβλεπα που παίζανε
Δεν με καλούσαν στο παιγνίδι
Ήμουν μικρός και θα τους εμπόδιζα
Απέμεινα να τους παρατηρώ
Η ομάδα της γειτονειάς νικούσε
Χαρούμενοι όπως ήτανε, μετά από ένα καλάθι, ήρθαν προς το μέρος μου
Κοίταξα προς τα πάνω
Και τους είδα όλους γύρω μου, χαρούμενους, γελαστούς , νικητές
Ο αρχηγός, τότε, μού έδωσε αυτήν την μπάλλα
"έλα, βάλτο " είπε και με σήκωσε ψηλά, να με βοηθήσει να φθάσω το καλάθι. Με δύναμη μικρού παιδιού, έριξα την μπάλλα και ναι
Ένα καλάθι μπήκε, αφιερωμένο από μένα γι' αυτούς, τους νικητές
Από τότε έγινα η μασκότ της ομάδας... Δεν έχανα παιγνίδι για παιγνίδι και στην λήξη των παιγνιδιών έβαζα εγώ, το τελικό καλάθι


Τους έβλεπα που παίζανε

Lalio










Ετικέτες

30 δημοσιεύσεις (1) αγάπη (1) αέρας (1) αθλητισμός (1) άνδρας (1) απουσία (2) αρρώστεια (1) ασθενοφόρο (1) αστείο (2) βασιληάς (1) Βόλος (1) βροχή (1) γάμος (1) γάτα (1) γειτονειά (2) γλυπτική (1) γράμμα (1) γυναίκα (1) δέντρο (1) δυσκολία (1) εγώ (3) εικονοϊστορίες (4) εκκλησία (2) ελπίδα (1) εξωτερικό (1) ευτυχία (1) ζευγάρι (2) ζωγραφιά (4) ζωή (3) ζώο (2) Η εικόνα ζωντανεύει... (2) θάλασσα (1) θάνατος (3) θεία (1) ιστορία (3) καλάθι (1) καρδιά (1) Κατερίνα (1) κορίτσι (2) κυνήγι (1) κυρα - Μαρία (1) Μανώλης (1) μέλλον (1) μετανάστης (1) μητέρα (1) μικρό (2) μοναξιά (2) μουσικός (1) μπάσκετ (1) μωρό (1) νέος (1) Ο βασιληάς των λιονταριών (1) ομάδα (1) ομορφιά (1) όνειρο (1) παγωτό (1) παιγνίδι (2) παιδί (2) παραμύθι (3) πατέρας (1) πίστη (1) πλοίο (1) ποίηση (4) ποντίκι (1) πρώτη ανάρτηση (1) πτηνά (1) πτηνό (1) ρούχα (1) σκύλος (2) σπίτι (3) σταθμός (1) συγγενείς (2) σχέσεις (1) τηλεώραση (1) τραίνο (1) φαγητό (1) φεγγάρι (1) φίλος (1) φιλοσοφία (1) φυτό (1) φωτογραφία (1) χαρά (1) χρώμα (1) facebook (1) google (1)