Κυριακή 2 Αυγούστου 2020

Τους έβλεπα που παίζανε



Τους έβλεπα που παίζανε
Δεν με καλούσαν στο παιγνίδι
Ήμουν μικρός και θα τους εμπόδιζα
Απέμεινα να τους παρατηρώ
Η ομάδα της γειτονειάς νικούσε
Χαρούμενοι όπως ήτανε, μετά από ένα καλάθι, ήρθαν προς το μέρος μου
Κοίταξα προς τα πάνω
Και τους είδα όλους γύρω μου, χαρούμενους, γελαστούς , νικητές
Ο αρχηγός, τότε, μού έδωσε αυτήν την μπάλλα
"έλα, βάλτο " είπε και με σήκωσε ψηλά, να με βοηθήσει να φθάσω το καλάθι. Με δύναμη μικρού παιδιού, έριξα την μπάλλα και ναι
Ένα καλάθι μπήκε, αφιερωμένο από μένα γι' αυτούς, τους νικητές
Από τότε έγινα η μασκότ της ομάδας... Δεν έχανα παιγνίδι για παιγνίδι και στην λήξη των παιγνιδιών έβαζα εγώ, το τελικό καλάθι


Τους έβλεπα που παίζανε

Lalio










Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

Όταν ήμασταν μικροί, 30 δημοσιεύσεις



Όταν ήμασταν μικροί
Δεν βγάζαμε φωτογραφίες
Ούτε θυμάμαι πως ήσουνα τότε
Ούτε σε θυμάμαι τώρα... Μανώλη




Η ζωή δεν είναι μαύρη




Η ζωή δεν είναι μαύρη
Κάπου υπάρχει φως
Σήκωσε τα μάτια
Βρες το
Πιάσ΄ το...


(Βόλος, λιμάνι)

Είναι δικό σου 🙂



Έτοιμο Να πέσει στην λιμνούλα




Έτοιμο
Να πέσει στην λιμνούλα
Κουαξ να πει
Το ταίρι του να βρει...

βάτραχος... 


Να το παντρευτεί!!! 🙂



Κοίτα να γίνεις καλά



Κοίτα να γίνεις καλά
Σε περιμένει το μπαλκονάκι σου
κι η μικρή τριανταφυλλιά
Κοίτα να γίνεις καλά
Σε περιμένω κι εγώ
Με δυο ζεστά φιλιά






Εμένα, τι να μου λείψεις...





Εμένα, τι να μου λείψεις...
Μήπως σε έβλεπα καθημερινά ;
Εσύ κοίταξε
Μήπως έχεις
Ένα κενό...
Στην καρδιά....


Εσύ... κοίταξε... 




α κυρα - Μαρία...

α κυρα - Μαρία... εκεί που πήγαινες μικρή... (το 1930... )... πηγαίνω τώρα (2020) εγώ... και πέρασαν μόλις... 90 χρόνια...
Εσύ πήγαινες με τα πόδια... απ' την Αγια - Σοφιά (Πειραιάς)... εγώ... με το αυτο κίνητο... κι άνετη...
Εσύ... περνούσες την νύχτα (από την παραμονή) στην αυλή και εγώ... πάω για επίσκεψη... ολιγόωρη... (ανήμερα...)...
Α κυρα - Μαρία... μου...












ήταν μία μέρα σαν κι αυτή...




ήταν μία μέρα σαν κι αυτή...
το ρεπορτάζ ήταν στην Ρηγίλλης...
οι δημοσιογράφοι περιμένανε γι' αυτό, έξω απ' τα γραφεία του πολιτικού...
Κι έρχεται το ασθενοφόρο...
παίρνει τον Μ. Χατζιδάκι... και μένουμε όλοι άναυδοι...
(Μην τον δείχνετε, βρε παιδιά... μην... ... )
και πάει...














Ήταν ώρα για την βραδινή έξοδο



Ήταν ώρα για την βραδινή έξοδο
Τα ποντίκια περίμεναν
Οι γάτες ανάσαιναν
Φρέσκο, αέρα κυνηγιού...











Ετικέτες

30 δημοσιεύσεις (1) αγάπη (1) αέρας (1) αθλητισμός (1) άνδρας (1) απουσία (2) αρρώστεια (1) ασθενοφόρο (1) αστείο (2) βασιληάς (1) Βόλος (1) βροχή (1) γάμος (1) γάτα (1) γειτονειά (2) γλυπτική (1) γράμμα (1) γυναίκα (1) δέντρο (1) δυσκολία (1) εγώ (3) εικονοϊστορίες (4) εκκλησία (2) ελπίδα (1) εξωτερικό (1) ευτυχία (1) ζευγάρι (2) ζωγραφιά (4) ζωή (3) ζώο (2) Η εικόνα ζωντανεύει... (2) θάλασσα (1) θάνατος (3) θεία (1) ιστορία (3) καλάθι (1) καρδιά (1) Κατερίνα (1) κορίτσι (2) κυνήγι (1) κυρα - Μαρία (1) Μανώλης (1) μέλλον (1) μετανάστης (1) μητέρα (1) μικρό (2) μοναξιά (2) μουσικός (1) μπάσκετ (1) μωρό (1) νέος (1) Ο βασιληάς των λιονταριών (1) ομάδα (1) ομορφιά (1) όνειρο (1) παγωτό (1) παιγνίδι (2) παιδί (2) παραμύθι (3) πατέρας (1) πίστη (1) πλοίο (1) ποίηση (4) ποντίκι (1) πρώτη ανάρτηση (1) πτηνά (1) πτηνό (1) ρούχα (1) σκύλος (2) σπίτι (3) σταθμός (1) συγγενείς (2) σχέσεις (1) τηλεώραση (1) τραίνο (1) φαγητό (1) φεγγάρι (1) φίλος (1) φιλοσοφία (1) φυτό (1) φωτογραφία (1) χαρά (1) χρώμα (1) facebook (1) google (1)