δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ είμαι εδώ

δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ είμαι εδώ, στην αρχή της σκάλας και σε περιμένω... (Τα σκυλιά είναι πιστά... όπως γνωρίζεις... )
Τι έγινες;...

o άνεμος έπαιρνε τα μαλλάκια σου

o άνεμος έπαιρνε τα μαλλάκια σου

το δοντάκια σου γυαλίζανε στον ήλιο

τα ματάκια ίσα που ανοίγανε απ' τον θαλασσινό αέρα

κι απλώς... ήσουν εσύ... μωρό..

Κανείς δεν μάς κοίταζε εκείνην την ώρα

Κανείς δεν μάς κοίταζε εκείνην την ώρα, όλοι κοιτούσαν την πανσέληνο ψηλά στον ουρανό και την βροχή που μόλις τους είχε χαιρετήσει. Πλησίασα, σε αγκάλιασα και σε άφησα αμέσως σχεδόν... Ήσουν πάντα ντροπαλή, μα, πρόλαβες και με ένοιωσες... ως την καρδιά...

Περνούσε συχνά έξω από κείνο το σπιτάκι

Περνούσε συχνά έξω από κείνο το σπιτάκι

Χαμηλό, λευκά βαμμένο κι εγκαταλελειμμένο...

Αποφάσισε να το αλλάξει

Έβαλε πρόχειρα ρούχα, πήρε μπογιές και το χρωμάτισε

Ήταν ευχαριστημένος όταν το τελείωσε και μάλιστα... νόμισε ότι... είδε το σπιτάκι να τού...

χαμογελά με ευγνωμοσύνη...