Θυμάσαι που τα λέγαμε όταν ήμουνα μικρή

Θυμάσαι που τα λέγαμε όταν ήμουνα μικρή

Καθόμουνα στην άκρη της προβλήτας
Κι ερχόσουνα σιγά -σιγά απ' την άλλη μεριά της λιμνούλας να μ' ακούσεις
Δεν μιλούσες
Ήξερες ότι αυτό ήθελα 
(Ένα πλάσμα να μ' ακούσει)
Χθες πέρασα όμως και δεν σε είδα
Ξέχασα πώς περάσανε τόσα χρόνια... και
Πέταξες μακρυά... μου

δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ είμαι εδώ

δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ είμαι εδώ, στην αρχή της σκάλας και σε περιμένω... (Τα σκυλιά είναι πιστά... όπως γνωρίζεις... )
Τι έγινες;...

o άνεμος έπαιρνε τα μαλλάκια σου

o άνεμος έπαιρνε τα μαλλάκια σου

το δοντάκια σου γυαλίζανε στον ήλιο

τα ματάκια ίσα που ανοίγανε απ' τον θαλασσινό αέρα

κι απλώς... ήσουν εσύ... μωρό..

Κανείς δεν μάς κοίταζε εκείνην την ώρα

Κανείς δεν μάς κοίταζε εκείνην την ώρα, όλοι κοιτούσαν την πανσέληνο ψηλά στον ουρανό και την βροχή που μόλις τους είχε χαιρετήσει. Πλησίασα, σε αγκάλιασα και σε άφησα αμέσως σχεδόν... Ήσουν πάντα ντροπαλή, μα, πρόλαβες και με ένοιωσες... ως την καρδιά...

Περνούσε συχνά έξω από κείνο το σπιτάκι

Περνούσε συχνά έξω από κείνο το σπιτάκι

Χαμηλό, λευκά βαμμένο κι εγκαταλελειμμένο...

Αποφάσισε να το αλλάξει

Έβαλε πρόχειρα ρούχα, πήρε μπογιές και το χρωμάτισε

Ήταν ευχαριστημένος όταν το τελείωσε και μάλιστα... νόμισε ότι... είδε το σπιτάκι να τού...

χαμογελά με ευγνωμοσύνη...

Τι γίνονται οι σταθμοί όταν τα τραίνα δεν σταματούν σ' αυτούς, πια;

Τι γίνονται οι σταθμοί όταν τα τραίνα δεν σταματούν σ' αυτούς, πια;
Μιλάνε με τις ράγες, με τα δέντρα;
Τα νέα των επιβατών... δεν τα μαθαίνουν πια... Τσιγάρο δεν θα στρίψει ο νευρικός νέος που βιάζεται να δει το μέλλον του. Η κοπέλλα δεν θα πάει ν' αγοράσει μονάδες για το κινητό της για να μιλήσει με τον δικό της... Κι ο μικρός δεν θα ζητήσει παγωτό απ' τον πατέρα... πια...

Τι γίνονται οι σταθμοί όταν τα τραίνα δεν σταματούν σ' αυτούς... πια;

ΣΤΑΘΜΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ

Lamprini T.

Δεν χρειάστηκε πολύ για να απλώσω ρίζες

Δεν χρειάστηκε πολύ για να απλώσω ρίζες
Με τις βροχές του Χειμώνα και της Άνοιξης μεγάλωσα ανάμεσα στα άλλα ανθάκια, Τ' αδελφάκια μου...
Τα λευκά μου πέταλα γινόντουσαν διάφανα στον ήλιο και σκεφτόμουν ότι αυτό θάτανε η... Ευτυχία... που λένε οι άνθρωποι
Ώσπου ήρθε ένα χέρι και μ' έκοψε... Ένα απαλό, γυναικείο χέρι... με ξερίζωσε... Και είπα αυτό είναι το τέλος...
Ώσπου βρέθηκα εδώ
Ανάμεσα στ' άλλα ανθάκια, τ' αδελφάκια μου... στην κορφή του επιταφίου... Στην κορφή του κόσμου... Και τότε είπα... ΑΥΤΟ είναι... η Ε Υ Τ Υ Χ Ι Ά κι έσβησα απαλά... κοντά Του...

Επιτάφιος

Lamprini T.

η άμαξα περιμένει την σταχτοπούτα,

η άμαξα περιμένει την σταχτοπούτα, η σταχτοπούτα τον πρίγκηπα, ο πρίγκηπας την μελλοντική σύζυγό του..
και ζήσαν αυτοί καλά...

Ξεμύτισα για να φάω... δεν μπόρεσα όμως

Ξεμύτισα για να φάω... δεν μπόρεσα όμως, κάποιος, κάτι με κρατούσε πίσω... Κοίταξα και είδα ότι ήμουν, απλώς, ένα μάρμαρο... Δεν ήμουνα αληθινός... κι όμως.... είχα ξεμυτίσει.... για να φάω...

λιοντάρι από μάρμαρο... 

παιδί μου, δεν σου πηγαίνει η Αυστραλία,

παιδί μου, δεν σου πηγαίνει η Αυστραλία, ούτε η Γερμανία

δεν είσαι εσύ όταν πηγαίνεις στην Νέα Ζηλανδία... 

Η μορφή σου ομορφαίνει, μόνον... όταν είσαι στην πατρίδα σου

είσαι αυτός που είσαι με τους φίλους σου

κι όχι με τους γείτονες, που δεν γνωρίζεις ούτε τα τραγούδια τους... 

ούτε τους χορούς, ούτε τους αναστεναγμούς ... τους... 

παιδί μου, γλυκό μου παιδί... .., παιδί μας...

Στην Αυστραλία, με φόντο την Όπερα του Σύδνεϋ

Lalio

Μην νομίζεις ότι δεν σε ξέρω

Μην νομίζεις ότι δεν σε ξέρω
Σού αρέσει η τέχνη κι ήρθες να με δεις
Κάποτε έτρεχα έπαιζα γέλαγα
Τώρα με βλέπεις ακίνητη μέσα από ένα κάδρο... Πλησίασε
Όλα καλά...

Σε λίγο θα με ξεχάσεις...
 Θα βρεις άλλον πίνακα
να... θαυμάσεις...

🎨 “Le Jardin de Maurecourt [Garden of Maurecourt]” (1884)

Σε φαντάζομαι μια αέρινη μορφή

 Σε φαντάζομαι μια αέρινη μορφή διαρκώς αφηρημένη

 Όλοι νομίζουν ότι τίποτε δεν σ αγγίζει 

Αλλά όταν αποφασίζεις να μιλήσεις αναρωτιούνται πότε τους άκουσες... 

 πότε παρατήρησες όλα αυτά...

 που σού ήταν φαινομενικά... 

αδιάφορα... 

Φίλη αγαπημένη... φίλη,

Lalio

Ο ιππότης θα έρθει

Ο ιππότης θα έρθει
Να τόχω έτοιμο, πρέπει
Να πάει στον πόλεμο, να νικήσει
Και με πολλά τρόπαια, πίσω,
Να

γυρίσει

 1911 λεπτομέρεια πίνακα "stitching the standard" από Edmund Blair Leighton

Lalio


Υ.Γ. Κι όλος ο πίνακας... εδώ..

5.2.19

Following the announcement of Google+ API deprecation scheduled for March 2019, a number of changes will be made to Blogger’s Google+ integration on 4 February 2019. 

Google+ widgets: Support for the “+1 Button”, “Google+ Followers” and “Google+ Badge” widgets in Layout will no longer be available. All instances of these widgets will be removed from your blog. 

+1 buttons: The +1/G+ buttons and Google+ share links below blog posts and in the navigation bar will be removed. 

Please note that if you have a custom template that includes Google+ features, you may need to update your template. Please contact your template supplier for advice. 

Google+ Comments: Support for Google+ comments will be turned down, and all blogs using Google+ comments will be reverted back to using Blogger comments. Unfortunately, comments posted as Google+ comments cannot be migrated to Blogger and will no longer appear on your blog. 

Learn more.

Ξύπνησα

Ξύπνησα
Μετά από τόσες μέρες
σε ένα κλειστό κι ασφυκτικό μέρος
δεν μπορούσα να κουνηθώ
Όταν δυνάμωσα λίγο περισσότερο άρχισα να κτυπώ για να βγω έξω 
Ώσπου άκουσα ένα κρακ.
Τάχα καταφέρει
Σε λίγο άνοιξα μια τρύπα, την μεγάλωσα
και βγήκα στον καθαρό αέρα
Η ζωή μου είχε αρχίσει στην γη
Η ζωή μου ως κοτόπουλο...
Γεια σου, μαμά!!!

Koτοπουλάκι, 

Lamprini T. 

Ο ιππότης θα έρθει

Ο ιππότης θα έρθει
Να τόχω έτοιμο, πρέπει
Να πάει στον πόλεμο, να νικήσει
Και με πολλά τρόπαια, πίσω,
Να

γυρίσει

 1911 λεπτομέρεια πίνακα "stitching the standard" από Edmund Blair Leighton

Lalio


Υ.Γ. Κι όλος ο πίνακας... εδώ..

ήταν μία δύσκολη ημέρα, εκείνη η μέρα

ήταν μία δύσκολη ημέρα, εκείνη η μέρα

όλα λέγανε, κάθησε, μην σηκώνεσαι, τίποτε δεν θα πάει καλά.

Σηκώθηκα, όμως, κοίταξα προς το παράθυρο και σκέφτηκα

μία μέρα ακόμα, ξημέρωσε και για μένα... 

θα βγω, θα πάω να δω... να ζήσω... να ευτυχήσω... 

Γι' αυτό άλλωστε έφθασα εδώ... και σάς μιλάω ... τώρα στο 

λεπτό... 

Sculpture Marc Petit.

Lalio

σταθήκαμε, και οι τέσσερις, ποίηση

σταθήκαμε, και οι τέσσερις, σε όλο αυτό το κίτρινο και λέγαμε:
"Μα τι χρώμα είναι αυτό"!!...
Κίτρινο, λευκό και γαλάζιο μας περιέβαλε,
και δεν μιλήσαμε για ένα

 λεπτό...

κίτρινο

Lalio

Σήκωσε την λάμπα θυέλλης

Σήκωσε την λάμπα θυέλλης και την κόλλησε στο τζάμι του σαλονιού της για να δει καλύτερα. Η βροχή δυνάμωνε και μέσα απ' την ασφάλεια του σπιτιού δεν έβλεπε απολύτως τίποτε.... "Κρίμα", σκέφτηκε, "και θάταν ωραία να μπορούσα να σε έβλεπα μέσα απ' την βροχή, που δεν με αφήνει να σε

ονειρευτώ"...

λάμπα θυέλλης

Lalio

"η άδεια καρέκλα"

"η άδεια καρέκλα"

-Και που λες, Γιωργία, ο κυρ Μανώλης δεν μού έδωσε το καλό τυρί που πάντα παίρνουμε. Του έκανα κι εγώ, τότε, έναν καβγά, που σίγουρα θα τον θυμάται... για καιρό. Μετά πήγα στον κυρ Θανάση. Πάλι δεν είχε έτοιμα τα ρούχα μας. "Η μηχανή σήμερα, δεν δούλεψε", μού είπε... Πάντα έτσι λέει, όταν δεν μάς τα έχει ετοιμάσει... εγκαίρως... Και που λες, Γιωργία... Γιωργία;... Γιωργία;.... ... Πάλι ξέχασα... ότι δεν είσαι πια εδώ... Γιωργία μου...

Charles_Spencelayh
( 1865-1958 ) English painter
" The Empty Chair "

Lalio

η κυρία αργούσε να γράψει το γράμμα.

η κυρία αργούσε να γράψει το γράμμα. Έσχιζε και ξανάσχιζε τα χαρτιά σαν να μην ήθελε να το στείλει. Κοίταξα έξω απ' το παράθυρο. Ο ήλιος είχε ξεπεράσει το εμπόδιο των συννέφων και είχε λούσει την πόλη μας. Έμεινα να κοιτάζω έξω και να παρακαλάω από μέσα μου να μην τελειώσει το γράμμα η κυρία.... Ίσως, κανείς να μην ήθελε, τελικά, να το...

διαβάσει...

Johannes Vermeer (Dutch, 1632–1675) 

Lady writing a letter with her maid.

Alternative title(s):
A woman writing a letter with her maidservant 


National Gallery of Ireland Dublin, Ireland


Lalio

H εικόνα ζωντανεύει... Δευτέρα, 4 Φεβρουαρίου 2019

Σε αυτό το ιστολόγιό μου, η εικόνα ζωντανεύει...

Κάποια έμπνευση της στιγμής, του λεπτού, θα κάνει τις εικόνες που θα βλέπετε εδώ, να ζωντανεύουν, μέσα απ' τα φτερά της φαντασίας... μου...

για σάς... 

Δευτέρα, 4 Φεβρουαρίου 2019

Lalio